پیشینه‌ی تمدن فراموش شده‌ی جیرفت در جنوب خاوری ایران به پنج هزار سال پیش می‌رسد. در سال 2001 ميلادی به دنبال سیل در هلیل‌رود، یکی از افراد محلی يك شیء قدیمی شناوری را بر روی آب دید. خبر يافته شدن عتيقه، باعث شد تا روز بعد تعداد زیادی از افراد در جست‌و‌جوی آثار باستانی به حاشیه هلیل رود هجوم آوردند. آنها منطقه را به قطعات شش متر مربعی تقسیم کردند تا هر‌کس بتواند سهمی از ...
در نزدیکی دریاچه وان در كشور ترکیه، سنگ‌نبشته‌ای زيبا و مستحكم از گذر پيچ و خم هزاره‌ها عبور كرده تا شكوه ايران باستان را برای ما به تصوير كشد. اين كتيبه به دستور خشايارشا ، پسر داريوش بزرگ و چهارمين شاه هخامنشی بر فراز صخره‌ای در ارتفاع ۲۰ متری از سطح زمین حكاكی شده است. کتیبه خشايارشا ۲۷ سطر و ۳ ستون دارد و از چپ به راست و به سه زبان پارسی باستان، اکدی و ...
آخرین گفته‌های داریوش بزرگ و به نوعی وصيت او که بر سنگ مزارش نقش بسته است: ﺑﻪﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﻫﻮﺭﺍﻣﺰﺩﺍ ﻣﻦ ﭼﻨﯿﻨ هستم ﮐﻪ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺪﯼ ﺭﺍ ﺩﺷﻤﻦ. ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺎ ﺑﺮ ﻧﺎﺗﻮﺍﻥ ﺳﺘﻢ ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺯ ﺯﯾﺮﺩﺳﺘﯽ ﺯﻭﺭ ﺑﺸﻨﻮﺩ. ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ، ﻣﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ. ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﺑَﺮﺩﻩٔ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﯿﺴﺘﻢ، ﺗﻨﺪﺧﻮ ﻧﯿﺴﺘﻢ. ﺣﺘﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺧﺸﻢ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﺍ ﻣﯽﮔﯿﺮﺩ، ﺑﺎ ﺍﺭﺍﺩﻩﺍﻡ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﻭﻣﯽﻧﺸﺎﻧﻢ . ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪٔ ﺧﺎﻧﻢ ﻫﺎﯾﺪﻣﺎﺭﯼ ﮐﺦ، ﭼﻨﯿﻦ ﺑﯿﺎﻧﯿﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺯﺑﺎﻥ ...
ديدگاه نيچه به زندگی و جريان زندگی به نوعی توام با استهزا و تمسخر بود. شك او به وجود يا عدم‌وجود هستی دليلی بر آن بود تا از همه داشته‌های وجودی، تنها به انديشه و قدرت تفكر دلبسته باشد و جز آن را به هيچ بگيرد. چنان‌چه می‌گويد: -«کسی که بر بلندای کوهها پر می‌کشد، اندوه و نمایش‌های زندگی و حتی خودِ زندگی را به ریشخند می‌گیرد.» او در عين حال كه بر وجود زندگی مشكوك است، ...
محمدولی‌خان تُنِکابُنی معروف به سپهدار تنكابنی، از مهمترين رجال نظامی و سياسی مشروطه‌خواه بود. سپهدار اعظم تنكابنی از بزرگان گيلان بود. پيش از مشروطه توسط محمد‌علی‌شاه در جايگاه حاكم گیلان منصوب شد. حتي پس از به توپ بستن مجلس نيز از حانب شاه برای سركوبی مجاهدين آذربايجان فرستاده شد. اما پيش از آغاز درگيري‌ها منقلب گشته و به گيلان بازگشت و ندای مشروطه‌خواهی سر داد. در اين زمان مشروطه‌خواهان گيلان كه گماشته شاه قاجار در رشت را ...
شايد تا به‌حال چنين بار از خودتان پرسيده باشيد: -«چرا عُلما نسبت به عوام از سرخوشی كمتری برخوردارند؟» به زبان ساده‌تر چرا با رشد انديشه و پر و بال گرفتن افكار، فرد نسبت به رويدادهایی كه پيشتر از آنها احساس شادی می‌نمود، بی‌تفاوت شده و آنها را مذبوحانه و حقير می‌پندارد؟ چرا اين دسته از افراد، اكثرا در خود هستند و با خنده‌های احمقانه و شادی‌های پوچ بيگانه‌اند؟ پاسخ اين پرسش را بايد در ميان ديدگاه بزرگان فلسفه ...