شاهنامه توسط فردوسی ساخته نشد؛ بلکه "سروده" شد. در دوره ساسانی، اساطیر و افسانههای کهنسال ایرانی در کتابهای پراکندهای به نام خداینامه نوشته شده بودند. خدا در زبان پارسیمیانه در معنای امروزی ارباب و شاه و سرور بود و بنابراین خداینامه به صورت تحتاللفظی به معنای "کتاب شاهان" بود. پس از اسلام اما، خداینامهها به آرامی پراکنده و یکی یکی نابود شدند. سیصد سال بعد و در دوره زعامت سامانیان بر شرق فلات ایران، ابومنصور عبدالرزاق ...